We zijn inmiddels 3 maanden verder na de miskraam van de tweeling, 2 maanden nadat ik opgenomen werd in het ziekenhuis voor de laatste stolsels.   Voor het verwerken heb ik niet lang na hoeven te denken: ik ging namelijk voor exact dezelfde aanpak als de vorige keer dat het misging. Alleen dit keer was er nog 1 extra ding, 1 extra persoon: Jonathan. Jonathan is zo’n heerlijk clowntje af en toe, je moet wel om hem lachen. Als je je dan verdrietig voelt, terneergeslagen dan haalt hij wel weer een of andere frats uit en lig je weer in een deuk. Ook ging hij rond die periode voor het…

Daar lag ik dan, opgenomen in het ziekenhuis omdat de restanten opwekken als miskraam zijnde niet goed ging. Het kon zijn dat ik nog wel naar huis mocht, maar dan moest ze kijken of ze het stolsel er uit kon krijgen. Ik ging akkoord met wat ze ook maar wilde proberen, ik wilde gewoon zo graag naar huis en dat ding uit me. Het eerste wat ze probeerde was met een eendenbek en een grijpertje. Op deze manier probeerde ze het stolsel er uit te krijgen. Deze poging lukte niet. Op naar poging 2: ze ging proberen met haar vingers het er uit te krijgen. In de hoop dat ze…

Op vrijdagavond 20 mei – op onze trouwdag nota bene – moest ik een tabletje nemen die ik door moest slikken, zondag middag bracht ik de andere tabletten vaginaal in. Ongeveer een half uur na het inbrengen van de medicijnen vernam ik dat het begon: ik kreeg wat buikpijn en had het idee alsof ik naar de wc moest.   Op de wc zag ik dat m’n maandverband – Kotex degene met de meeste druppels – al helemaal vol was en er viel een stolsel direct uit. Ik bleef even zitten want het bloedde best wel. De ene na de andere stolsel bleef maar komen en ik bleef maar bloeden.…

Maandag 2 mei konden we bij de verloskundige terecht. Ik ging er zelf vanuit dat er geen 3e zou zitten, want laten we eerlijk zijn: Wij? een drieling? Maar aan de andere kant, dat zou ik ook gezegd hebben over een tweeling..   Ik ging er zelf vanuit dat er nog restanten zouden zitten, daarmee natuurlijk ook mezelf indekken om niet te veel hoop te hebben. Maar toch, zodra de echo begon had ik nog een stiekeme hoop dat er toch nog een kloppend hartje te zien zou zijn. Uiteraard was dit niet het geval en bleken er inderdaad nog resten te zitten. Ze gaf aan dat dit vaker voorkomt…

De volgende ochtend belde ik direct de verloskundigenpraktijk op om onze afspraak te cancellen. Ik kreeg een onwijs leuke vrouw aan de telefoon, net wat ik nodig had. Ze gaf me aan om de dienstdoende verloskundige ook nog even te bellen, want misschien was het een goed idee om de molen door te gaan. Te zien waarom wij zo vaak miskramen hadden. Uiteraard waren wij het hier mee eens! De dienstdoende verloskundige regelde voor mij de doorverwijzing en we zouden alleen nog even moeten wachten tot we daar voor uitgenodigd werden. Dachten we..   27 april, de hele dag was er niets aan de hand geweest. De hele week was…

Zoals de titel al zegt, we hebben in 2 maanden tijd 2 miskramen gehad.. Of eigenlijk 3.. Hoe zit dat nou precies?   Zoals jullie weten hebben wij een enorme wens voor een 2e kindje, inmiddels zijn wel al ruim een half jaar aan het proberen en is het 2 keer raak geweest. Het eerste mooie moment voor ons was 27 februari: de eerste positieve test! Helemaal door het dolle heen, maar enkele dagen later was daar de bloeding al. Het was direct al mis. Onze blijdschap was van korte duur. Direct aan volgend kreeg ik m’n menstruatie weer. Teleurgesteld, maar wel fijn want dat betekende dat we gewoon weer…

Enige tijd geleden schreef ik een blog over onze wensen. Een van die wensen is het zwanger mogen worden van een 2e kindje, als dat ons gegeven mag worden. Echter, die wens brengt ook angsten mee en ik schrijf ze nu eens op om ze uit m’n hoofd te hebben. In de hoop dat de angst dan minder wordt, in de hoop dat ik het misschien beter naast me neer kan leggen.   Ik ben bang, zo dat heb ik gezegd. Ik ben bang. Ik ben bang voor een volgende zwangerschap maar ik wil het zo graag. Ik ben bang voor weer een miskraam, want we hebben er al 2…