28 jaar en nu pas klaar met wisselen

Precies 1 jaar geleden moest ik bij de kaakchirurg zijn. Nou zijn er genoeg mensen op mijn leeftijd die dat ook moeten, bijvoorbeeld vanwege de verstandskiezen. In mijn geval lag dat ietsjes anders.

Ik had namelijk nog een melktand, de rechter hoektand bovenin. Deze werd vastgehouden door de “grote mensen tand” en die kon er dus niet uit omdat de melktand hem tegen hield.

Ik moest er vroeg in de ochtend al zijn en m’n zusje ging met me mee. Ten eerste werden er voor de zekerheid nogmaals foto’s gemaakt en vervolgens werd alles verdoofd.

Daarna werd de tand er uitgehaald en werd een soort kanaaltje in mijn gehemelte aangebracht. Dat kanaaltje werd dus de route waarbij de nieuwe tand moest gaan zakken. Ten slotte werd er een soort kauwgom achtig iets aangebracht wat diende als pleister/verband.

Sindsdien heb ik dus een gat in m’n gebit en ik schaam me ervoor. Ik durf bijna niet meer te lachen met m’n mond open, want wat zouden mensen er wel niet van zeggen?

16 dagen na de behandeling ging ik ook nog trouwen! Mijn tandarts was echt een held! Op vrijdag 13 mei mocht ik gips happen en op dinsdag 19 mei kreeg ik het bitje overhandigd. Op 20 mei trouwden wij en had ik mijn bitje in, op de foto’s zie je dus een heel gebit!

Maar na 2 weken was het bitje al niet meer geschikt, dit omdat de nieuwe tand al aan het zakken was. Aanpassen was wel mogelijk, maar de kans bestond dat ik dan 2 weken later weer hem aan moest laten passen. Financieel was dit gewoon niet te doen, dus heb ik dit niet laten doen. Vanaf dat moment loop ik dus zonder bitje rond en dus altijd met het gat zichtbaar.

Het is misschien maar een klein dingetje, maar ik ben van mezelf al ontzettend onzeker. Dit kon ik er eigenlijk niet ook nog bij hebben zeg maar.

Inmiddels zijn we dus een jaar verder, de nieuwe tand komt eindelijk om het hoekje kijken. Ik gok dat het misschien nog 1 jaar nodig heeft om volledig op de juiste plek te komen. Ik kan er eventueel ook nog voor kiezen om een beugel te nemen die alles dan versneld.

Deze optie houd ik ook nog steeds open, alleen ben ik ook wel benieuwd hoe snel m’n lichaam dit zelf op zou kunnen lossen.

Waar ik niet naar uit kijk: op 29 mei aanstaande hebben we een fotoshoot gepland staan van ons drietjes. Ik heb hier heel veel zin om nieuwe foto’s te laten maken met Jonathan nu 1 jaar ouder en wij dan ook al 1 jaar getrouwd. Alleen ik ben nu al bang voor dat gat in mijn gebit. Het liefste heb ik die niet zichtbaar, alleen hij zit er natuurlijk wel.

Erg eigenlijk hoe zo’n klein dingetje zo iets moois in de toekomst nu al kan overschaduwen..